اینده سازان

«آنتی‏بیوتیک» دارویی است که باکتری‏ها و سایر موجودات میکروسکوپی بیماری زا را از بین می‏برد. این داروها به بدن کمک می‏کنند تا به مقابله با بیماری‏ها بپردازد؛ از این رو از آنها برای درمان بسیاری از بیماری‏ها استفاده می‏شود.

واژه آنتی بیوتیک از «آنتی‏بیوسیز» گرفته شده است. آنتی به معنی «ضد» و بیوسیز به معنی «زیست» است. آنتی بیوتیک‏ها فقط انواع معینی از موجودات میکروسکوپی (مثل باکتری‏ها) را از بین می‏برند. در واقع آنتی‏بیوتیک‏ها مواد شیمیایی‏اند که از برخی موجودات ذره‏بینی مثل باکتری و کپک و یا برخی از گیاهان به دست می‏آیند.

عصر استفاده از آنتی‏بیوتیک از حدود سال 1928 میلادی با کشف نوعی «پنی‏سیلین» توسط  «سرالکساندر فلمینگ» آغاز شد. پنی‏سیلین در درمان ذات‏الریه سرفه التهاب گلو، کورک‏ها، زخم‏ها و غیره موثر است. «استرپتومایسین» نوع دیگری از آنتی‏بیوتیک است که برای درمان بیماری سل استفاده می‏شود.

انواع گوناگون آنتی‏بیوتیک‏ها از جمله «آمپی‏سیلین» «نتراسیکلین»، «کلرومایسین» و غیره برای بهبود و درمان بیماری‏های گوناگون مورد استفاده قرار می‏گیرند. امروزه بیش از 80 نوع آنتی‏بیوتیک شناخته شده وجود دارد. برخی از این داروها فقط  گونه‏های خاصی از موجودات ذره‏بینی را از بین می‏برند؛ در حالی که برخی دیگر طیف وسیعی از انواع مختلف باکتری‏ها را نابود می‏کنند.

دانشمندان هنوز به درستی از نحوه عملکرد آنتی‏بیوتیک‏ها بر ضد عوامل بیماری زا آگاه نیستند. برخی از محققین معتقدند که آنتی‏بیوتیک‏ها از رسیدن اکسیژن به میکرب‏های بیماری زا جلوگیری می‏کنند و در نتیجه موجب مرگ آنها می‏شوند. برخی دیگر می‏گویند آنتی‏بیوتیک‏ها مانع تغذیه میکرب‏ها از بدن می‏شوند؛ به این ترتیب میکرب‏ها در نتیجه فقدان مواد غذایی می‏میرند.

به هر حال آنتی‏بیوتیک‏ها به هر صورت که عمل  کنند، موجب از بین رفتن عوامل بیماری زا می‏شوند. هر ساله میلیون‏ها بیمار در سراسر جهان با استفاده از این داروها بهبود می‏یابند.

در سال 1930 میلادی 20 تا 85 درصد مرگ و میرها در آمریکا‏ ناشی از ابتلا به بیماری ذات‏الریه بود.

در سال 1960 میلادی این میزان به پنج درصد رسید. مرگ و میرهای ناشی از بیماری حصبه نیز از ده درصد به دو درصد کاهش پیدا کرد. آنتی‏بیوتیک‏ها برای درمان بیماری‏هایی مثل عفونت گلو، تب روماتیسمی و غیره نیز به کار می‏رود.

البته این داروها اثرات نامطلوبی نیز دارند. مثلاً ممکن است باعث ایجاد حساسیت شوند. در چنین حالتی، کهیر یا علایم دیگری در بدن ظاهر می‏شود. گاهی اوقات حساسیت و واکنش بدن نسبت به این داروها چنان شدید است که منجر به مرگ بیمار می‏شود. آنتی‏بیوتیک‏ها در برخی از افراد موجب بروز بیماری‏های دیگری می‏شوند.

«آنتی‏بیوتیک» دارویی است که باکتری‏ها و سایر موجودات میکروسکوپی بیماری زا را از بین می‏برد. این داروها به بدن کمک می‏کنند تا به مقابله با بیماری‏ها بپردازد؛ از این رو از آنها برای درمان بسیاری از بیماری‏ها استفاده می‏شود.

واژه آنتی بیوتیک از «آنتی‏بیوسیز» گرفته شده است. آنتی به معنی «ضد» و بیوسیز به معنی «زیست» است. آنتی بیوتیک‏ها فقط انواع معینی از موجودات میکروسکوپی (مثل باکتری‏ها) را از بین می‏برند. در واقع آنتی‏بیوتیک‏ها مواد شیمیایی‏اند که از برخی موجودات ذره‏بینی مثل باکتری و کپک و یا برخی از گیاهان به دست می‏آیند.

عصر استفاده از آنتی‏بیوتیک از حدود سال 1928 میلادی با کشف نوعی «پنی‏سیلین» توسط  «سرالکساندر فلمینگ» آغاز شد. پنی‏سیلین در درمان ذات‏الریه سرفه التهاب گلو، کورک‏ها، زخم‏ها و غیره موثر است. «استرپتومایسین» نوع دیگری از آنتی‏بیوتیک است که برای درمان بیماری سل استفاده می‏شود.

انواع گوناگون آنتی‏بیوتیک‏ها از جمله «آمپی‏سیلین» «نتراسیکلین»، «کلرومایسین» و غیره برای بهبود و درمان بیماری‏های گوناگون مورد استفاده قرار می‏گیرند. امروزه بیش از 80 نوع آنتی‏بیوتیک شناخته شده وجود دارد. برخی از این داروها فقط  گونه‏های خاصی از موجودات ذره‏بینی را از بین می‏برند؛ در حالی که برخی دیگر طیف وسیعی از انواع مختلف باکتری‏ها را نابود می‏کنند.

دانشمندان هنوز به درستی از نحوه عملکرد آنتی‏بیوتیک‏ها بر ضد عوامل بیماری زا آگاه نیستند. برخی از محققین معتقدند که آنتی‏بیوتیک‏ها از رسیدن اکسیژن به میکرب‏های بیماری زا جلوگیری می‏کنند و در نتیجه موجب مرگ آنها می‏شوند. برخی دیگر می‏گویند آنتی‏بیوتیک‏ها مانع تغذیه میکرب‏ها از بدن می‏شوند؛ به این ترتیب میکرب‏ها در نتیجه فقدان مواد غذایی می‏میرند.

به هر حال آنتی‏بیوتیک‏ها به هر صورت که عمل  کنند، موجب از بین رفتن عوامل بیماری زا می‏شوند. هر ساله میلیون‏ها بیمار در سراسر جهان با استفاده از این داروها بهبود می‏یابند.

در سال 1930 میلادی 20 تا 85 درصد مرگ و میرها در آمریکا‏ ناشی از ابتلا به بیماری ذات‏الریه بود.

در سال 1960 میلادی این میزان به پنج درصد رسید. مرگ و میرهای ناشی از بیماری حصبه نیز از ده درصد به دو درصد کاهش پیدا کرد. آنتی‏بیوتیک‏ها برای درمان بیماری‏هایی مثل عفونت گلو، تب روماتیسمی و غیره نیز به کار می‏رود.

البته این داروها اثرات نامطلوبی نیز دارند. مثلاً ممکن است باعث ایجاد حساسیت شوند. در چنین حالتی، کهیر یا علایم دیگری در بدن ظاهر می‏شود. گاهی اوقات حساسیت و واکنش بدن نسبت به این داروها چنان شدید است که منجر به مرگ بیمار می‏شود. آنتی‏بیوتیک‏ها در برخی از افراد موجب بروز بیماری‏های دیگری می‏شوند.

چای نام یک گیاه و نوشیدنی ساخته شده از این گیاه است. چای واژه‌ای است چینی که در چین و شمال هندوستان به کار می‌رود و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان فارسی شده‌است.

نام این گیاه در گویش چینی جنوبی چای و در گویش چینی شمالی به صورت تِی تلفظ می‌شد و هردو تلفظی از یک واژه یگانه در چینی قدیم هستند. مردم اروپای غربی نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.

نوشیدنی چای با دم کردن برگها، جوانه‌ها یا شاخه‌های فرآوری شده بوته چای گونه Camellia sinensis به مدت چند دقیقه درآب داغ درست می‌شود. فرآوری آن می‌تواند شامل اکسیداسیون، حرارت دهی، خشکسازی و افزودن گیاهان، گلها، چاشنیها و میوه‌های دیگر به آن باشد.

چای یک منبع طبیعی از کافئین، تئوفیلین، تیانین و آنتی اکسیدان‌ها است، اما تقریباً بدون چربی، کربوهیدرات‌ها، یا پروتئین. آن دارای طعمی مطلوب است که کمی تلخ و گس می‌باشد.

فلور روده انسان دارای انواع گوناگون از باکتریها است. بسیاری از این باکتری‌ها برای گوارش بهینه خوراک مفیدند. دسته‌ای از این باکتریها که به باکتریهای پروبیوتیک شناخته میشوند، علاوه بر یاری به گوارش، مولکولهای پیچیده و ترکیباتی مانند ویتامینهای گوناگون را تولید می‌کنند که برای بدن سودمند می‌باشند. منبع باکتری‌های پروبیوتیک لبنیات و میوه‌ها هستند.اداره خوراک و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO)و سازمان بهداشت جهانی (WHO)پروبیوتیک را اینگونه تعریف می ‏‏کند : "پروبیوتیک ها میکرو ارگانیسم های زنده ای هستند که دریافت آنها در مقادیر کافی سبب نمایان شدن اثرات تندرستی در بدن میزبان می شود." بر این اساس، باکتری های پروبیوتیک موجود در خوراکها ، نه تنها باید دارای مشخصه های کاربردی و سودمند برای سلامتی انسان باشند بلکه از پایداری در دستگاه گوارش هم برخوردار باشند. این ویژگی ها شامل رشد و بقای ارگانیسم ها در روند تولید محصول و نگهداری حین جابجایی از معده به روده است. پروبیوتیک ها بر تعادل باکتری های سودمند و زیانبخش روده تاثیر می گذارد و این تعادل را به نفع افزایش جمعیت باکتری های سودمند تغییر می دهند، در حقیقت پروبیوتیک ها از همین راه اثرات سلامت بخش خود را در بدن انسان القا می کند. دوز پروبیوتیک مصرف شده عامل مهمی است که بر تراکم میکروارگانیسم های موجود در بخش های مختلف دستگاه گوارش تاثیر می گذارد. پروبیوتیک‏ها همچنین میتواند اختلالات میکروبیوتای روده، پس از درمان آنتی‏بیوتیکی را بازپروری کنند.